Polityka spójności UE wywiera wpływ na rozwój terytorialny od czasu jej wprowadzenia po raz pierwszy pod koniec lat 80. Jednocześnie odgrywała ona również mniej lub bardziej widoczną rolę w przedefiniowaniu dynamiki zarządzania wewnętrznego na krajowym, regionalnym i lokalnym poziomie wdrażania. Chociaż wpływ ten został dostrzeżony i przeanalizowany w ramach różnych badań i studiów, rola, jaką polityka spójności UE odegrała we wzmacnianiu zarządzania metropolitalnego i współpracy metropolitalnej, stanowi wciąż stosunkowo niezbadaną dziedzinę. Niniejszy przegląd polityki koncentruje się na roli polityki spójności UE w kształtowaniu zarządzania metropolitalnego, a także na sposobie wykorzystywania przez instytucje metropolitalne polityki spójności UE jako środka do angażowania władz lokalnych, grup społecznych i podmiotów ze środowiska biznesu oraz koordynowania ich działań. W drodze analizy wielu powiązanych ze sobą zagadnień koncentruje się on również na skutkach i wynikach polityki spójności UE na poziomie metropolitalnym.

Celem przeglądu jest z jednej strony podkreślenie niejednorodności kanałów, lokalnych działań, reakcji i środków adaptacyjnych, które uruchomiły organy metropolitalne, aby czerpać korzyści z wdrażania polityki spójności UE, a z drugiej strony utrwalenie ich roli w krajowych, regionalnych i lokalnych ramach. Dowody i wynikające z nich przesłania polityczne opierają się na dziewięciu studiach przypadków przeanalizowanych w ramach projektu ESPON METRO, które dotyczyły obszarów metropolitalnych Barcelony, Brna, Brukseli, Florencji, Gdańska-Gdyni-Sopotu, Lizbony, Lyonu, Rygi i Turynu. Głównym celem jest wsparcie planistów i polityków w podejmowaniu świadomych decyzji na szczeblu unijnym, krajowym i lokalnym w zakresie programowania i wdrażania polityki spójności UE w okresie programowania 2021–2027.